Stichting Horst en Weide

Petitie Duivenvoordecorridor

Twaalf organisaties vragen de provincie: ‘voorkom bebouwing van de Duivenvoordecorridor!’

Twaalf lokale, regionale en provinciale organisaties hebben de provincie Zuid-Holland gevraagd om te voorkomen dat er in de open ruimte tussen de bebouwing van Voorschoten en Leidschendam grotere en kleinere woonwijken ontstaan. De organisaties wijzen erop, dat deze open ruimte, de Duivenvoordecorridor, de laatste verbinding is tussen het Groene Hart en de polders en buitenplaatsen tussen Den Haag en Leiden.

In hun brief wijzen de twaalf organisaties erop, dat het beleid van de provincie is om dit hele gebied van polders en buitenplaatsen – inclusief de Duivenvoordecorridor – als “Kroonjuweel cultureel erfgoed” in stand te houden en daar geen verstedelijking toe te staan. Het gaat hierbij volgens de provincie zelfs om een gebied dat zo bijzonder, waardevol en kwetsbaar is, “dat de instandhouding en mogelijk verdere ontwikkeling van de waarden die ze vertegenwoordigen voorrang heeft boven alle andere ontwikkelingen”.

Dat was ook de reden waarom de gemeenten Voorschoten en Leidschendam-Voorburg samen met de provincie kosten noch moeite hebben gespaard om de glastuinbouw uit de Duivenvoordecorridor te verwijderen. Dat zou worden terugverdiend met beperkte woningbouw op de plekken waar eerst kassen stonden, maar dat bleek te weinig op te leveren. Daarom kwamen de gemeenten met plannen met steeds meer woningbouw en zelfs hele woonwijken en -wijkjes op beeldbepalende plekken in de Duivenvoordecorridor. De oorspronkelijke bedoeling (“Van glas naar gras”) verdween vrijwel uit het zicht en de financiële problematiek ging de boventoon voeren.

Aan Voorschoten en Leidschendam-Voorburg heeft het samenwerkingsverband dan ook gevraagd nu niet hals over kop beslissingen te nemen die nooit meer kunnen worden teruggedraaid, maar voldoende tijd te nemen om zich te bezinnen op hun oorspronkelijke bedoelingen met de Duivenvoordecorridor, om de huidige woningbouwplannen voor de Duivenvoordecorridor kritisch te laten onderzoeken en tegelijkertijd serieuze alternatieven voor de huidige plannen te laten onderzoeken.

Uit gesprekken met raadsfracties in beide gemeenten bleek Stan Dessens, de voorzitter van het samenwerkingsverband van de twaalf organisaties, dat de gemeenten zelf ook ongelukkig zijn met deze ontwikkeling. Daarom heeft hij de provincie namens de twaalf gevraagd zich niet afzijdig te houden, maar met beide gemeenten in overleg te gaan om te bezien hoe deze ontwikkeling ten goede kan worden gekeerd.

De twaalf organisaties die de Duivenvoordecorridor open willen houden:

• Agrarische Natuurvereniging Santvoorde,
• Coöperatie De Groene Klaver,
• Stichting Behoud Stad, Natuur en Landschap Rijnland,
• Stichting Duivenvoorde,
• Stichting Duurzaam Leidschendam-Voorburg,
• Stichting Horst en Weide,
• Stichting het Zuid-Hollands Landschap,
• Platform Duurzaam Voorschoten,
• Vereniging tot Behoud van Oud, Groen en Leefbaar Voorschoten,
• Vereniging voor Vogelbescherming ’s Gravenhage e.o.,
• Algemene Vereniging voor Natuurbescherming voor ’s Gravenhage e.o.,
• Voorschotense Adviescommissie voor Woningbouw en Woonomgeving,

Nadere inlichtingen kunnen worden verkregen bij Stan Dessens
M 071-5616381;
E standessens@gmail.com

Negen organisaties willen Duivenvoordecorridor openhouden
Negen organisaties willen zich gezamenlijk gaan inzetten voor het openhouden van de Duivenvoordecorridor tussen de bebouwing van de gemeenten Voorschoten en Leidschendam-Voorburg en voor behoud en herstel van natuur en landschap in de corridor. Beide gemeenten hebben plannen in ontwikkeling voor (woning)bouwactiviteiten, die niet te verenigen zijn met het open karakter van de Duivenvoordecorridor, dat we – nu de kassen goeddeels verwijderd zijn – nog beter kunnen beleven.

De negen organisaties vinden dat voorop zou moeten staan dat de Duivenvoordecorridor een groene bufferzone zou moeten blijven tussen de Haagse en Leidse agglomeratie. Dat hebben alle overheden in vele beleidsnota’s ook verklaard.

De unieke natuur- en landschapswaarden van de Duivenvoordecorridor zullen daarvoor beter in kaart en voor het voetlicht moeten worden gebracht, mede met het oog op de beleefbaarheid voor de bevolking in de wijde omgeving.

Het Landgoed Duivenvoorde wordt nu aan beide zijden omgeven door een groen gebied en dat gebied zou in zijn kwaliteit als natuurgebied moeten worden verbeterd met ruimte voor toeristische en recreatieve voorzieningen. Daarin is slechts in zeer beperkte mate ruimte voor bebouwing. In een open corridor passen niet de woningbouwplannen, zoals die thans zijn voorzien aan Leidschendamse en Voorschotense kant.

De negen organisaties willen – uitgaande van het unieke en kwetsbare karakter van de Duivenvoordecorridor – graag het gesprek aangaan met rijk, provincie en gemeenten om deze waarden te behouden en te versterken. De organisaties zijn zich bewust van de situatie waarin de beide gemeenten zich door ‘glas voor gras’ bevinden, maar doen een oproep om even een stap terug te doen en met elkaar te zoeken naar alternatieve wegen om de kwaliteiten van het landschap in dit gebied tot volle bloei te laten komen.

Agrarische Natuurvereniging Santvoorde
Coöperatie De Groene Klaver
Stichting Behoud Stad, Natuur en Landschap Rijnland
Stichting Duivenvoorde
Stichting Duurzaam Leidschendam-Voorburg
Stichting Horst en Weide
Platform Duurzaam Voorschoten
Vereniging tot Behoud van Oud, Groen en Leefbaar Voorschoten.
De Voorschotense Adviescommissie voor Woningbouw en Woonomgeving&

Voor nadere informatie kunt u contact opnemen met
Stan Dessens, Voorzitter van de vereniging tot Behoud van Oud, Groen en Leefbaar Voorschoten, tel. 071-5616381 email: standessens@gmail.com

NB. Sinds 11 oktober 2015 hebben zich nog 3 organisaties aangesloten,
waarmee het totaal op 12 komt
Vereniging voor Vogelbescherming ‘s Gravenhage e.o.
de Algemene Vereniging voor Natuurbeschermings voor ‘s Gravenhage e.o.
Stichting Zuid Hollands Landschap

In juli 2015 heeft de Stichting Horst en Weide een zienswijze ingediend op de Groen- en Water Visie 2015-2019 van de gemeente wassenaar. Uitgangspunt in de nota is, dat er recreatieve groei nodig is om de kwaliteit van Groen en Water in stand te kunnen houden.  De stichting Horst en Weide stelt juist dat deze recreatieve groei de kernkwaliteiten van met name ons werkgebied ernstig in gevaar kan brengen.

In de visie komen ook een paar prima oplossingen voor, die het belang van de kwaliteiten van het Groen en Water bij een groter publiek bekend kunnen maken: communicatie en educatie door middel van voorlichting/onderwijs (aan jeugd én volwassenen) en door middel van begeleide excursies in kwetsbare gebieden.

Onze zienswijze is hierbij toegevoegd: Groen- en Watervisie Wassenaar, zienwijze Stichting Horst en Weide (20150721)

Brief 1: 9 september 2014
Brief 2: 11 september 2014
Brief 3: 4 oktober 2014
Brief 4: 13 januari 2015
Brief 5: 30 januari 2015
Brief 6: 5 februari 2015

De Stichting Horst en Weide steunt samen met de Stichting Behoud Stad, Natuur en Landschap Rijnland de zienswijze, die de  Vereniging tot Behoud van Oud, Groen en Leefbaar Voorschoten heeft ingediend op het ontwerp Uitwerkingsplan Haagwijk in Voorschoten. Kern van de zienswijze is, dat de dit plan haaks staat op het inrichtingsplan ‘ Van Glas naar Gras en de 7^de Partiële Herziening Streekplan Zuid-Holland West 2003 Duivenvoorde Corridor’. Waar het inrichtingsplan aangeeft dat het ‘ glas’ van de kassen vervangen wordt door 85% groen, blijkt er nu zelfs groen verloren te gaan. De conclusie is dan ook dat ‘ moet worden gesteld dat de planologische invulling op Haagwijk geen enkele ruimte biedt voor de beoogde groenontwikkeling in de Duivenvoorde corridor en weinig recht doet aan het ambitieniveau zoals verwoord in “Van glas naar gras”.

De integrale tekst van de zienswijze kunt u lezen in het document, volg de bijgevoegde link :  Haagwijk, zienswijze uitwerkingsplan 2014 vs2

Klik op onderstaande link om het artikel te openen.
Beroepschrift tegen de verleende omgevingsvergunning voor Duivenvoorde

Momenteel is er een brede discussie gaande over de (wijze van) aanwijzing van weidevogelkerngebieden. Daarover heeft al een eerste overleg plaatsgevonden en zal op 1 april a.s. een tweede bijeenkomst in het Provinciehuis worden gehouden, waarvoor  coördinatoren weidevogelbescherming, agrarische natuurverenigingen en terreinbeherende instanties uitgenodigd zijn.

Mede namens de Stichting Twickel, de Agrarische Natuurvereniging Santvoorde, de Haagse Natuurbeschermingsvereniging AVN en de Vereniging voor Vogelbescherming s’-Gravenhage e.o. is er een brief aan de Provincie gestuurd waarin aandacht wordt gevraagd voor de wijze waarop de selectie van de vogelsoorten plaatsvindt en de wijze waarop de kerngebieden worden aangewezen. De integrale tekst is hieronder weergegeven.

Wij begrijpen dat er, gezien het beperkte budget, keuzen gemaakt moeten worden, maar de onderbouwing van de keuze voor de door de provincie voorgestelde kerngebieden draagt een groot risico in zich van verlies aan draagvlak bij juist die mensen en organisaties, van wier inspanning het realiseren van de provinciale doelstellingen op het gebied van weidevogelbeheer afhankelijk zijn.

Achtereenvolgens gaan wij in op de soortselectie en de methodiek, die door Alterra in zijn rapportage  wordt voorgestaan, om tot aanwijzing van kerngebieden over te gaan.

Soortkeuze
Wij vinden de keuze voor de grutto belangrijk; de grutto is inderdaad een sleutelsoort, maar tegelijkertijd is de keuze voor deze soort naar onze mening te beperkt. Immers, veel andere weidevogelsoorten, maar ook de soorten van akker – en bollenland en erfvogels  laten al vele jaren een afnemende trend zien. De stand van de veldleeuwerik is al geruime tijd dalende, maar ook een soort als de scholekster, ooit zeer algemeen, laat de laatste jaren een achteruitgang zien die het beste omschreven kan worden als een vrije val.

De aanwijzing dient dus op meer soorten gebaseerd te zijn dan alléén de grutto. Dit klemt des te meer omdat, mede in het licht van de nieuwe GLB regeling in 2016, veel agrarische natuurverenigingen bezig zijn met het (laten) ontwikkelen van gebiedsprofielen, die beogen:

•  Agrarisch natuurbeheer te stimuleren;
• Landschappen aantrekkelijk(er) te maken voor weide-,  akker-, bollen- en erfvogels, met als totaaldoel een versterking van de biodiversiteit;

 Het is voor de betrokken organisaties niet erg bemoedigend daarmee actief te zijn in de wetenschap dat de Provincie niet van een totaalvisie uitgaat en zich daarbij bovendien geen rekenschap geeft van het feit dat draagvlak in de maatschappij de legitimatie levert voor de financiële inspanning voor het agrarisch natuurbeheer.

Het benodigde draagvlak zal met name bij boeren, weidevogeltellers- en -beschermers onder druk komen te staan , als rijke weidevogelgebieden, die dankzij hun passie en inspanning, tot stand zijn gekomen , niet worden meegewogen bij de uiteindelijke keuze (zie het volgende hoofdstuk). Hierdoor ontstaat het risico dat zij hun inspanningen zullen staken, omdat die inspanningen er kennelijk niet toe doen. 

Methodiek aanwijzing kerngebieden
U heeft aangegeven voor de analyse gebruik te maken van de digitale informatie uit het weidevogelmeetnet SOVON uit de jaren 2006 en 2009. De huidige praktijk is  dat veel weidevogelonderzoek verricht wordt op vrijwillige basis, waarbij de kwalitatieve rapporten vaak niet verder komen dan de bureaus van agrarische natuurverenigingen en/of terreinbeherende instanties.

Anders gezegd: als de analyse puur plaatsvindt op basis van de door u gekozen praktische/technische grondslag, zullen ten onrechte gebieden buiten beeld blijven als kerngebied en worden wellicht belangrijke kansen gemist waar het gaat om de bescherming van de onder druk staande weide- en andere boerenlandvogels.

Daar komt bij dat, zoals in het vorige hoofdstuk onder uw aandacht is gebracht, de realisatie van de gebiedsprofielen en de daarmee verband houdende inspanningen als een van de doelen heeft de potentie voor weidevogels te verhogen. Het zou een tegenstrijdig en verkeerd signaal zijn als de Provincie die gebieden op grond van tekortkomingen van de toegepaste methodiek vervolgens niet als kerngebied aanwijst!
Wij zijn van mening dat de aanwijzing van kerngebieden te belangrijk is om afhankelijk te stellen van het al dan niet beschikbaar zijn van digitale informatie.

Wat vragen wij van u?
De analyse en uiteindelijke selectie van soorten breder te maken. Dat houdt onder andere in het mede gebruik maken van (interne) weidevogelrapporten, die niet digitaal beschikbaar zijn (maar wel bij SOVON aanwezig kunnen zijn) en overleg met terreinbeherende instanties, agrarische natuurverenigingen en andere gebiedsdeskundigen opdat niet alleen de tellingen, maar ook andere gegevens in samenhang met het noodzakelijke draagvlak t.b.v. de besluitvorming beschikbaar zijn .

.